Het Evangelische visnet, bevattende sommige veranderde liedjes uit het zelve, andere uit de Evangelische triumph-wagen, Zingende zwaan, en anderen

Op den vierde Zondag na Pinxteren. Luc. 5.

Stem: {ô Christ'nen og, die leven nog.
{Wild horen Gods edel creatuur.
{Wild hooren een jammerlyk &c.

Als Christus trad, Langs d'oever wat;
By Genezareth gelegen
De Scharen rat, Wel zagen dat,
Zij kwamen uit de Stad,
Zij kwamen uit de Stad,
En volgden zijne wegen.

Zy drongen styf, Zonder verblijf:

Om onzen Heer te horen;
Zo man als wyf. Den Heer op 't lijf:
Ons Her tot haar geryf,
Ons Heer tot haar geryf,
Neef Simeons Schip gehoren.

Gans overluit, Uit deze schuit:

Zo leert hij aan de Scharen,
En heeft daar uit, De schrift beduid,
Een opregt goed besluit,

[p. 205]

 

Een opregd goed besluid,

 

Aan alle die daar waren.

 

Hy spreekt ook laat, U Schip om daat,

 

In Zee te vissche komen,

 

Maar Simon praat, Van gister laat,

 

Hebben wij dit verstaat,

 

Hebben wij dit verstaat,

 

Niet eene visch vernomen.

 

Nogtans al voort, Heer op u woord,

 

Zal ik myn net uit zetten,

 

Straks over boord, Zo dat behoord,

 

Zy vangen nooit gehoord,

 

Zy vangen nooit gehoord,

 

Dat scheurden haar netten.

 

Als Petrus zag, Op dezen dag,

 

Twee Schepen vol geladen;

 

Doen voort sprak hy, Nu gaat van my:

 

Arm zondaar, aan wien gij,

 

Arm zondaar, aan wien gy,

 

Zo veel doet uit genaden.

 

Doen sprak den Heer, Dit is mijn begeer,

 

Voldoed hier in myn menschen,

 

Gaat legt nu weer, U netten neer,

 

Gij zult niet visschen meer,

 

Gij zult niet visschen meer,

 

Maar vissers zijn der menschen.

 

Elk een lied, Als dit geschied.

 

Terstond zyn Schip te netten,

 

Behielden niet, Volgden ziet,

 

Wat haar de Heer gebied,

 

Wat haar de Heer gebied,

 

Zijn Woorden en zyn Wetten.