Evangelische Gezangen, om nevens het Boek der Psalmen bij den openbaren godsdienst in de Nederlandsche Hervormde Gemeenten gebruikt te worden

CLXXXVII. De dood van den Christen.

1.

Hoe zacht zien wij de vromen

Den dood hier zonder schroomen

Blijmoedig tegengaan!

Waar al de vreugd van 't leven

Den zondaar moet begeven,

Daar vangt de vreugd des Christens aan.

2.

De dood verbreekt zijn banden,

Hij heft zijn dankbre handen

Tot God, zijn' steun en hoop,

Die hem geen' troost laat derven,

Maar vreugdevol leert sterven

Na eenen welvolbragten loop.

3.

Zijn kalm, gerust geweten

Wordt niet van een gezeten

[p. 335]

 

Door bange vrees voor straf;

 

Het licht van Gods genade

 

Komt zijnen nacht te stade,

 

En glanst hem voor tot over 't graf.

 

 

 

4.

 

Niets doet zijn heilzon tanen;

 

Hier vlieten geene tranen

 

Van angst, hier steent geen klagt:

 

Zijn hart, tot God verheven,

 

Schouwt in het eeuwig leven,

 

En zielrust schudt zijn sterfbed zacht!

 

 

 

5.

 

Hij troost en leert de zijnen,

 

Die om zijn leger kwijnen

 

In tranen en verdriet;

 

Zijn zegen stroomt hun tegen,

 

En God vervult dien zegen,

 

En wijkt ook van de zijnen niet.

 

 

 

6.

 

Nu dalen, onder zangen,

 

Om zijne ziel t' ontvangen,

 

Gods Englen om hem heen:

 

Hij stemt in hunne koren,

 

Doet d' eer huns Konings hooren,

 

Door hem als Redder aangebeên.

 

 

 

7.

 

Leer mij, o God! hier streven

 

Naar dat regt Christlijk leven,

 

Dat zulk een eind verwerft,

 

Op dat ik, na dit zwerven,

 

Ook eenmaal moge sterven,

 

Zoo als de ware Christen sterft!