Evangelische Gezangen, om nevens het Boek der Psalmen bij den openbaren godsdienst in de Nederlandsche Hervormde Gemeenten gebruikt te worden

LXXXI. Om opgewektheid tot bidden.

1.

O God! hoe zalig is 't voor 't hart

Zijn nooden U te klagen!

Hoe zalig, met berouw en smart,

Vergeving U te vragen;

Hoe zalig, U naar 't hemelhof,
In geest en waarheid, onzen lof

Vertrouwlijk op te zenden!

2.

Maar, ach! ons hart, zoo hard als steen,

Zelfs bij 't gezigt van zonden,

Wil niet tot U naar boven, neen!

't Is vast aan 't stof gebonden;

't Ontbreekt ons, Heer! aan lust en moed,
Wij kunnen 't logge vleesch en bloed

Tot bidden naauwlijks dringen.

3.

O God! dat kwaad grieft ons zoo zeer,

Meer dan all' aardsche smarten;

Woont dan uw goede Geest niet meer

In hard' en koude harten?

Is Hy dan met zijn onderrigt,
Vertroosting, aandrift, kracht en licht,

Bedroefd, van ons geweken?

[p. 167]

 

`4. 't Is waar, wij durfden vaak zijn stem

 

En leiding wederstreven,

 

Zoo hebben wij, wij zelv' aan Hem

 

Daar reden toe gegeven:

 

Wij pleegden met het vleesch steeds raad,

 

Dies woog de neiging tot het kwaad

 

In ons gedurig over.

 

 

 

5.

 

Zie ons dan, Vader! in den nood

 

Tot uwen schoot gedreven;

 

Wat aardsche vader zou, voor brood,

 

Zijn' kindren steenen geven?

 

En Gij, zoudt Gij niet nog veel meer

 

Den Geest, waarom w' U smeeken, Heer!

 

Ons op ons bidden schenken?