Evangelische Gezangen, om nevens het Boek der Psalmen bij den openbaren godsdienst in de Nederlandsche Hervormde Gemeenten gebruikt te worden

XXVI. Onder rampen.

1.

O Gij! die mijn ellende,

Mijn bange dagen ziet,

Tot wien ik d'oogen wende

In nachten van verdriet,

Verhoor, o God! mijn smeeken,

Waar alles mij ontvlugt;

Aanschouw de tranenbeken

Van 't hart, dat tot U zucht.

2.

Ach, Heer! waar straalt erbarmen,

Waar lacht mij redding aan,

Dan in uw Vaderarmen,

Die mij nog open staan?

Mijn angst en al mijn zorgen,

De nood, die 't hart beknelt,

Zijn niet voor U verborgen,

Die mijne tranen telt.

[p. 50]

 

3.

 

Och! leer mij in mijn nooden

 

Op U alleen te zien,

 

Mijn' eigen' wil te dooden,

 

En d'uwen hulde biên.

 

Toon mij bij al uw slagen,

 

Dat Gij nog vader zijt.

 

Wat kan mijn hart niet dragen,

 

Zoo lang m'uw wil verblijdt?

 

 

 

4.

 

Ja, bron en steun mijns levens,

 

Mijn Vader en mijn God!

 

Uw liefd' en wijsheid tevens

 

Bestuurden steeds mijn lot.

 

Wat rampen mij bestrijden,

 

Wat om mij zamenspant,

 

De beker van mijn lijden

 

Komt van een vaderhand.

 

 

 

5.

 

Ook bij mijn bangste smarten

 

Blijft G'op mijn heil bedacht;

 

Gij plaagdet nooit van harten

 

Het menschelijk geslacht:

 

Het leed, dat zelfs den boozen

 

Hier strekt tot tuchtiging,

 

Werd door uw hand gekozen

 

Tot hun verbetering.

 

 

 

6.

 

Gij huwd' aan zonde smarte,

 

Aan zeedlijk kwaad hier pijn,

 

Opdat in 't eind hun harte

 

Er aan gespeend zou zijn.

[p. 51]

 

Dan juichen z'om een lijden,

 

Dat zoo veel heils verving,

 

Daar Englen zich verblijden

 

Om hun verbetering.

 

 

 

7.

 

En zou dan 't hart versagen,

 

Dat op uw' naam vertrouwt,

 

Als 't onder uwe slagen

 

Een vaderhand aanschouwt?

 

Zou ramp de hoop verhindren?

 

Van 't hart, aan U gewijd?

 

Neen! 't zijn uw liefste kindren,

 

Die Gij het meest kastijdt.

 

 

 

8.

 

Ja Vader, trouwe Vader!

 

Reeds juichen hart en mond:

 

Nooit was uw liefd' ons nader,

 

Dan toen G'ons lijden zondt.

 

Wat ons hier nog verbeide,

 

Wij stellen 't in uw hand,

 

En treên op uw geleide

 

Gerust naar 't vaderland.