Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 2

J. Greshoff /
Meiregen

Zoo half verborgen en geheel vergeten
Bestaan wij als het onaanzienlijkst kruid,
Onvindbaar onder de gebogen breedten
Waar 't land voorzichtig aan den hemel sluit.

De drift om te gedijen en te stijgen,
Om, sterker dan de wezenlooze tijd,
Ons eigen deel van de eeuwigheid te krijgen
Is heel den zin van onze aanwezigheid:

Een kort verlangen en een traag vergaan
Waarmee wij de aarde warm en vruchtbaar maken
Voor 't nieuw gewas dat op ons veld zal staan,
Trillend van lust om aan het licht te raken.

[p. 162]

 

Wij zijn de kern van duizend verre vormen;

 

Niets gaat verloren en niets is gering....

 

O ziel, in deze lauwe lentestormen

 

Kent gij uw lied, houd goeden moed en zing:

 

 

 

‘Meiregen, maak dat ik grooter word

 

Grooter word;

 

Groot worden wensch ik zoozeer!....’