Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 2

[p. 136]

Halbo C. Kool /
Lea's haren

Dit is uw beeltenis van toen ik u ontmoette en
aanraakte voor het eerst:

Uw mond ontluikt bij het huiveren van den avond;
de zon verspeelt zijn vlammen aan uw haar en uwe
oogen groeien en verdiepen

gij doet de blanke leden ontroerd hun wacht betrekken,
nu ik uw nachtelijke hemel word.

Begeerlijke

onder de luifel van de nacht

laat vrij de golvende spiralen van uwer haren vracht
over uw blanke nekstreng dalen

ontbind de dracht, die uwe smalle flanken gedachteloos
omvangt.

Er bloeien roode ranken achter uw donkere angst.

In de omhelzing mijner leden, als in een scheede,
wordt gij een ranke vlam

die ik in mijne armen verlangend en aandachtig
besloten houd

tot wij in vrede verloren gaan en zacht verglijden
naar een wonder ontwaken aan een open raam

bij de bron.
De zon beitelt uw naakte leden en gij drinkt het licht,
dat ruischt en zingt aan uwe slapen

[p. 137]

HALBO C. KOOL
Naar een teekening van J.v.d. Zee

[p. 138]

 

luister: het water lacht; de geuren van uw haar zijn

 

oppermachtig; uw borsten zijn zeer zwaar en blank

 

 

 

gij houdt binnen het blauw des hemels en het goud

 

der zon in uwe oogen het duister geheim der nacht

 

besloten

 

 

 

wanneer uw schoonheid slanker is en uwe mond ver-

 

scherpt en uwe adem sneller.

 

 

 

Thans is het dag en zijt gij enkel schoon.

 

 

 

Uw bruine romp, wreed tegen weeë achtergrond, uw

 

scherpe mond, de wolkbreuk van uw haar en het

 

weerlichten achter den voorhang uwer wimpers!

 

 

 

Beroofd en gansch ontdaan, behoedzaam door uw

 

zachte hand ontmanteld en gesloopt, lig ik in

 

weerlooze overgave sidderend gestrekt.

 

 

 

Lea,

 

bloem van het laagland, als zijn beesten

 

forsch en zwaar en levende in de seizoenen,

 

 

 

de zon stierf dezen avond huiv'rend om

 

uw verraad en deze nacht is blind verwoest.

 

 

 

- O! haar omarming ginder....

 

O, God, mijn wraak! -

 

 

 

Boven uw lonken, op uw rosse haren, sart

 

mij een onheilsvlinder, vlammend en onophoudelijk;

 

 

 

zoodra die spang uw wrong heeft losgelaten,

 

zoodra die vlinder op wiekt van het geteekend

 

vleesch, ben ik doodsengel, door uw eigen God

 

gezonden.