Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 2

[p. 130]

Johan Theunisz /
De tjalk

Hoe donker die avond de zee zag....
De maan scheen verziek'lijkt en koud
op de tjalk, die te ver van de ree lag,
afgedreven, en eenzaam, en oud.

Het zeevlak lag ver en verlaten,
geen gerucht leefde aan van de stad,
geen stap verontrustte de straten,
en geen raam, dat er uitzicht meer had.

De nacht werd steeds valer, steeds grauwer....
Het water sloop stil door het lek....
De watercirkel sloot nauwer
om 't zinkende vlak van het dek....