Erts. Letterkundige almanak. Jaargang 2

Nine van der Schaaf /
De dag

Ik zie de oude dag die mat door 't loover drong,
Een grot in grijze lucht duidde verborgen zon,
De dingen in het huis stonden in 't schaarsche licht,
Dit was om donkere oude dingen heengeschoven
En dichtbij was de hemel. In die dag een vrouw
Sprak in het huis, terwijl zij bezig af en aan
Trad en verhalend van haar lot iets openlegde
Dat nochtans omsluierd bleef en om het aldaagsch woord
Glansde en schoof het licht van haast gestorven lach.

Ik hoorde en zag het loover dat in koele dommel
Even sprak van de eigen volheid en dan sliep,
Schaduw en licht was weinig onderscheiden,
Leed en zomer was tot een gegroeid
In 't hart der vrouw, van wie de woorden mat
Als donkere beek omlaag waar dag op lag,
Mij nochtans zeiden dat zij van dat al niet leefde,
Er was een koel geheim in klank van woord en lach
En wijl z'in haar verhaal 't gebeuren samenweefde
Ontving haar ziel de dronk van een herdroomde dag.

[p. 116]

Naar een teekening van Lex Meeussen
JAN R. Th. CAMPERT