Een nieuw liedt-boeck, genaemt het Enchuyser bot-schuytjen

[p. 89]

Vryagie, tusschen een Vrijster ende Vrijer,

Stemme: Wanneer ick sat by mijn Nimphjen, &c.

LEstmael ick sat by mijn Schaepjes in 't Velt,
In 't groene grasjen neder mijn hertjen was ontstelt
Om een Goddintje schoon, mijn Nimphjen dat daer quam
Wandelen door het Bosschjen 't geen ick wel haest vernam

2. Ick sprack haer aen, en seyden, o goddin!

Soo haest als ick u sage, soo stont ghy in mijn sin.
Daerom my doch verhoort, en neem mijn bidden aen,
Komt sit wat by my neder in plaets van verder gaen.

3. Wat wilt ghy gaen de Son die steeckt seer heet,

Ey! sit wat aen mijn zijde: hier is het groen bekleedt,
Van Lauwer-boomtjes schoon, wy sullen ons den tijdt
Met Minne-liedtjens en met kusjes waken quijt.

4. Doen ick dit hadden vyerighlijck begheert,

Heeft sy my van haer montjen een kusjen weer vereert:
Mijn hertjen werde vry van druck en zware noodt,

[p. 90]

 

Waerom ick oock mijn Nimphjen uyt liefde trouwe doodt.

 

5. Sy seyden: och Herdertje, 't sal geschien

 

Dat ick van al mijn leven van u niet meer sal vlien.

 

Daerom weest my getrouw: mijn weder-liefde groot

 

Sal niemant van u scheyden dan de bedroefde doot.

 

6. Och my! seyd' ick, wat hoor ick daer een vreucht,

 

Om wien ick was soo treurigh, dat die my soo verheucht:

 

Door haer goetgunstigheyt verlost sy my van smert,

 

De traentjes uyt mijn oogjens de pijntjes uyt mijn hert.

 

7. Dies om te betoonen mijn liefde waer,

 

Ick my voor u wil geven in 't uytterste ghevaer,

 

Om dat ick heb gesien u liefde weer tot my,

 

Omdat ghy van mijn smertjens uyt liefd' my maker vry.

 

8. Van mijn droefheyt, en van mijn zwaer verdriet,

 

Waer in ick eerst moest wesen Goddin door u gebiet:

 

Maer nu ben ick bevrijt en laet nu droefheyt staen,

 

Want daer ick droefheyt maeckte heb ick nu vreucht ontfaen.