Een nieuw liedt-boeck, genaemt het Enchuyser bot-schuytjen

[p. 7]

Een Nieuw-Liedt, van de Son in de Dageraet,

Stem: alst begint.

WAnneer de Son in 't morgen roodt
In 't Oosten quam ontmoeten,
Lagh Phoebus in Auroraes schoot
Om Zee en duyn te groeten,
Om Roos om Blom om Phyolet
Met elst en linde dicht beset,
Door Zuyer koelt te Buygen
Om druppels die als Kristalijn,
Op roos en blom gedroopen sijn
Vol Nectar in te suygen.

2. De versch ontloken dageraet

Begroet van Zuyver Toridom,
Haer morgen suchjes vallen laet
Op dicht beblade linden,
De Son in 't Oosten opgestaen
Speelt met sijn glans op groene blaen,
Van hoogh getopte boomen
Van waer mijn Philis dreef haer vee,
Tot op den Oever van de Zee
En bracke Water Stroomen,

3 Haer Schaepjes aen de Waterkant

Verquickten door 't verkoelen,
Mijn Philis gaet terwijl op strant,
Haer Blancke voetjes spoelen
En flobbert in het ruysent nat,
Dat haer tot aen de middel spat
Door drifjes opgevlogen,
Nooyt soeter vreught nooyt blijder dagh
Als doen ick weer mijn Philis sagh,
Haer natte leden drogen.

4 Haer open Boesem heel ontbloot,

't Albastert wit verdoofde
Haer blancke haeckjes bloesent-roodt
Auroor haer glans beroofde,
Hoe graeghde mijn verliefde sin
Nae dit genot door soete min,
Doch dorst het niet betrachten,

[p. 8]

 

Dies was de vreughde mijn een smert,

 

Een vreught voort oog een pijn voort hert,

 

Een stuyt voor mijn gedachten.