Enchuyser liedt-boecksken

Houwlijcks-beklagh.

Stemme: Als ick sucht en weene.

DEn Houwelijcken staet die doet ‘er mijn suchten,
Daer der soo menigh om treuren moet,

[p. 154]

 

Eertijts leefden ick in veelderley ghenuchten,

 

Men eerde, men diende mijn om mijn goet,

 

Doen was ick Heer en Meester, en ick hadt gebiedt,

 

En nu soo ben ick boven een Dienstknecht niet,

 

Maer was ick ongebonden, ongebonden

 

Vry van sonden

 

Waer ick ongebonden, ik en treurde niet.

 

Eertijdts quinckeleerden ick een aerdigh deuntjen,

 

Vrolijck van Geest, ongebonden aen een Wijf,

 

Nu is mijn beste deuntje suye soete seuntje,

 

Treurigh gewiegh is nu mijn tijdt-verdrijf,

 

En dan in plaets van troost, in al mijn swaer verdriet,

 

Grauwen en snauwen van een quade Griet,

 

Maer waer ick ongebonden,    Ec.

 

Ick bender getrout ghy meught het oock wel weten:

[p. 155]

 

Ick hebber al een soo quaden Vrouw,

 

Al had ick met mijn gat op een Heeckel geseten,

 

Arger ick niet hebben en sou:

 

Dus ben ick nu gekomen in swaer verdriet,

 

Ick wensch hem voor sint felten die ’t mijn eerstmael riedt,

 

Maer waer ick ongebonden,    Ec.

 

Den Houwelijcken staet die viel mijn niet soo lange

 

Waer het maer voor een Jaer of twee,

 

Maer eeuwighlijck och armen dat worter mijn bange,

 

Ick sie der geen uytkomst van alle mijn wee,

 

Och mocht ick weer ontrouwen, ick en treurde niet,

 

‘k Treurden noyt mijn dagen, waer het niet geschiedt,

 

Maer waer ick ongebonden,    Ec.

 

Gy jonge knaepjes fris en fraey van leden

 

Spiegelt u aen mijn ongeval,

 

Wilt u jonge leven aen geen vrou besteden,

 

Hoort eerst wat ick u seggen sal:

[p. 156]

 

Vergaept u aen geen schoonheydt noch rijckdom niet:

 

Daer door ben ick gekomen in swaer verdriet,

 

Maer waer ick ongebonden, ongebonden

 

Vry van sonden,

 

Waer ick onghebonden ick en treurde niet.