Enchuyser liedt-boecksken

Jeughts-vreught.

Toon: Als Bocxvoetje speelt, &c.

VErmaecklicke Maeghden, lustigh ga voort,
Aen ’t singen, aen ’t springen ghelijck het behoort:
Hey wacker, schep moet,
Zijt vrolick en soet:
Of schort’er noch yets soo spreeck maer een woordt?

[p. 89]

 

Sie daer, dat ’s u voor, nu volligh ons na:

 

Wy willen aen ’t schrillen;Hey lustigh, sa, sa:

 

De Bas en de Veel,de Fluyt en de keel,

 

’t Is ellick sijn best; gun niemant gena.

 

De Bruygom heeft nu al sijn moeyten gedaen.

 

Wy vryers, wy stryers wy moeten’er aen;

 

En hoort men eens: neen;

 

’t Is stracks: och! mijn scheen,

 

Op kreupele beenen is’t qualick te gaen.

 

Maer Juffers, al zijn wy soms dapper in ly,

 

Met graeuwtjes en blaeuwtjes, ghy zijt niet heel vry:

 

Want die ghy wel soudt Is dickwils te kout;

 

Dies steekje vol hertseer al houje je bly;

 

Ja ghy draeght al veeltijts het lastigste pack:

 

Dan steenje,dan weenje, dan benje heel swack:

 

Want steeckje vol brandt,

 

Het klagen is schandt,

 

Een Jongman is ’t eer;dies vint hy gemack.

 

Maer Juffertjes, seper, ick weetje noch raedt,

[p. 90]

 

Versoeckje een Broeckje, bewijs met de daedt,

 

Dat hy u behaeght;

 

Segh ja, als hy ’t u vraeght:

 

Soo vindje het kluwen ten eynde den draet.

 

Och! ’t Huwelicks bedde geeft suyckerde wijn:

 

Daer stoeyt me, daer knoeyt me, daer trecktmen een lijn.

 

Een nacht in de trouw

 

Is, vraegh dat een vrouw,

 

Veel beter dan duysent alleenigh te zijn.