Enchuyser liedt-boecksken

Den Oorlogh ontsteken door Liefde.

Stem: Kom Margrietje mijn, &c.

SPeel-genootjes, soete dieren,
Hoorje niet hoe dat men praet
Van gevecht, vreemt in manieren,
Sonder dat men doodt of slaet, o neen!
Die geen, die dees strijt verkiest
Wint, wanneer hy het verliest.
2 Wilje meed’ niet aen het kampen,
Of en hebje geen party?
Dat ’s te slecht wat duysent rampen!
Siet wie sit hier aen u zy? een borst,
Die dorst (mocht hy ’t maer bestaen)
Met jou wel ten Oorlogh gaen.
3 Lust jou tegens my te vechten
Lijf om lijf, handt tegen handt,
Om den Oorlogh the beslechten
Die daer woelt in ’t ingewant, en bloet,
Wiens gloet, soo dat de Mens verdort,
Dat hy daer van leelijck wort.
4 Neen, ick merck je bent te statigh,

[p. 56]

 

Wilje niet, soo laet het staen,

 

Nu en weest niet quaet gelatigh,

 

’t Moet soo in een Bruyloft gaen, Altijt,

 

Wie ’t spijt, ick moet by de wijn

 

(En de Nimphjes) vrolijck zijn.

 

5 Tsa! een Glaesjen uyt-gedroncken

 

Op een kusje, of een som,

 

’t Sal te meer het hert ontsoncken

 

Van den Bruyt en Bruydegom, Gewis

 

Hy is oock soo garen by

 

Dese soete snoepery.

 

6 Nu mijn beckje drinckt het leeghjes,

 

Daer mee krijghje dan een soen,

 

Weest doch hier in niet te steeghjes,

 

Of ick sal het oock niet doen, En sweer

 

Soo veer dat ghy ’t niet en klaert,

 

Acht ick u niet soenens waert.

 

7 Soo! daer wort een mensch gesont van,

 

En ick ben dat selden moe:

 

Nu, tsa! wacker! leghje mondt an,

 

’t Was geseyt een soentje toe, mijn sus,

 

Soo ’n kus, by de Bruylofts-wijn,

 

Smaeckt als Nectar van Jupijn.

 

8 Schencker schenckt weer als te voren,

 

’t Is voor onse naeste Buur,

[p. 57]

 

Laet de tijdt niet gaen verlooren,

 

Want se valt te lijdigh duur, Wat raet,

 

’t Wordt laet, en dees Jonger-helt

 

Wenscht te zijn op Martis velt.

 

9 Nu, gaet heen vereende menschen,

 

Vecht en schermt, al je best:

 

Maer dit is ons herte-wenschen

 

Dat j’elckander niet en quest, Of doot,

 

Soo ’t noodt doet, roept alle bey

 

Dat men komen in geschey.

 

10 Maer ick hoop ’t sal anders lucken,

 

Of je loopt bey groot gevaer,

 

En daer raeckt licht een aen stucken,

 

’t Kon wel beuren in een Jaer, Of eer,

 

Maer, Heer Bruydegom en Bruydt,

 

Dan is noch de strijt niet uyt.

 

In weelde siet toe.