Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 50

[p. 510]

In memoriam
door Johan de Molenaar

Er is niet veel meer van hem over;
zijn kleine handen zijn vergaan.
Maar nòg hoor ik hun klankgetoover,
nòg zie 'k ze langs de toetsen gaan,

blank over 't blank ivoor. - Voorover
gebogen, met verrukt gezicht
soms even opziend, of hij over
een wijd gebied keek.... Vederlicht

en zangerig zijn aanslag, veerend
van rhythme en haast vrouwlijk teer.
En zóó verstild soms, - of in 't loover

de winden zwegen bij het keerend
getijde na onstuimig weer....
Rijp voor den dood, den blinden Roover.