Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 49

[p. 417]

Mijn wezen is een dialoog
door A. Hendriks-Kappelhoff

Mijn wezen is een dialoog,
Gehouden op den smallen boog
Van dit bewogen leven,
Een tweegesprek van 't eigen ik,
Dat, wisselend ieder oogenblik,
Toch 't zelfde is gebleven.

Of de ééne stem of de andre 't wint,
't Gesprek verkwijnt of herbegint,
Of 't ernstig klinkt of luchtig,
Omlijnder weten daagt er niet,
Dan wat de zichtbare boog mij biedt.
Al 't andere blijft voortvluchtig.

Wel wetend, dat ik nimmer zal
Bij 't wankien tusschen 't niet en 't al
Een zekerheid zien klaren,
Voer ik, terwijl ik verder trek,
Mijn zacht verzwegen tweegesprek
En blijf naar 't eindpunt staren.

Zoo ga ik in 't onzekere voort
Op 't eens voor mij gespannen koord
En weet niet, wat 'k zal vinden,
Als 't woord in mij en 't wederwoord
Zich binden tot een slotaccoord,
Dat wegwaait op de winden.