Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 49

[p. 52]

Ontijdig testament
door J. Willem Hofstra

Nu is het dan zoo ver, mijn God en mijn Verlosser,
dat heel dit volle lange leven zal vergaan.
Met iedren ademtocht worden de banden losser
en ga ik meer van Uwe stem verstaan.

En zoo alleen als ik steeds ben gebleven
lig ik ook nu, geen zuster is meer hier;
mijn laatste wil wordt hiernaast opgeschreven
ik hoor gepraat, de deur staat op een kier.

Eens hebt G'Uw Woord aan mijne ziel gegeven.
Sinds ben ik van de wereld afgedreven
en met den golfslag van Uw eeuwgen Oceaan
ben ik, verloren voor zooveel, aan land gegaan.

Geen klank meer tusschen ons dan de accoorden
die slechts Uw priesters stemmen mogen -
daalt niet Uw schemer reeds in mijne oogen,
breekt niet Uw stem in mijne laatste woorden?

Mijn onderteekening voor dit mijn testament?
Geen kracht meer dan voor 't éene, eeuwig teeken
waarmee Uw Zoon Zijn liefde heeft bekend:
het kruis - waarmee ik alles nu verréken.