Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 46

[p. 248]

De heksentuin
door Hendrik de Vries

Hier nevelt, bij nachtkoelte of zongeschroei,
Een walming van stille weerzin:
Zweem van weerzin, aanzwevend over droomgaarden vol spokige bloei.
Heur oorsprong is diep in die slaapzieke kelken verborgen,
Want hun heulsap voert neer in afgronden, tot wier geheimenis nimmer een toovenaar doordrong.

Buiten 't gedruisch en de woeling zijn mijn regionen.
Geen morgen vernuchtert mijn doodsban, sterk als de sterrenacht boven de kleine wereld van dag en van waken en zorgen.
Mijn vertrouwden zijn zij die de wouden van 't zwijgen bewonen.
Hier heeft geen heerscher gezag,
Noch vermag ooit een ruchtende vogel de boei dezer sluimer te slaken.