Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 46

[p. 120]

De deftige school
door J. van Hattum

‘Er staat natuurlijk veel meer op het spel’
- ik knikt' en dacht: dat zal dan wel zo zijn,
je krijgt mij met je allen niet meer klein -
‘je schranderheid voorziet het einde wel....’

'k Voorzag het eind' - wie staag beledigd wordt,
heeft maar twee keuzen: hond-zijn of te-gaan;
- een schoolknaap kan geen leeraarscorps verslaan -
hún laagheid registreerde mijn rapport.

't Zijn dapp're lui - de jongste dubbelnaam
heeft enkel d'adel van zijn oud geslacht,
bij mijn precaire gaan, intijds bedacht:
hij salueerde en sloeg z'n hakken saâm.

Z'n Spaanse moeder maakt' 'm admirant
met zin voor moed - hij bleef zo even staan
- dacht hij erover met mij mee te gaan?
z'n houding brak - hij reikte mij z'n hand.

En toen ik ging - hier restte geen terug -
de trap af, zag ik in de staatge bocht,
hoe hij nog altijd met z'n neiging vocht:
'n Armada-commandant op hoge brug.

Maar hij voorzag ook 't einde, klaar, als ik;
- wat baat verweer - doch later speeld' ik veel
in vrije uren, op hun fraai kasteel,
onder de mildheid van zijn warme blik.