Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 45

[p. 423]

In memoriam
door Roel Houwink

G.v.d.L.

't Was zomer, toen de dood haar riep:
zij lag in 't hooge gras,
over haar smal gezicht bogen de halmen -
en diep zonken de helle oogen terug
in deze koele groene schemering.

Wie had haar dit gezegd als kind
dat zij het teeken droeg
van wie vroeg sterven?
een zoete pijn die kwam van buiten haar
joeg door haar heen
en even sloeg een blindend licht
door hare oogen.
zij schrikte zeer
en hield de handen in verweer geklemd
tegen haar borst.
een traan liep langzaam naar haar mond
en heete lippen proefden bitter
de onontkoombaarheid van dit verdriet
dat voortaan als een schaduw volgen zou
den steilsten vreugdeweg ook, dien zij ging.

Hij vond haar, toen zij schreiend sliep.
zij lag in 't hooge gras.
't Was zomer, toen de dood haar riep.