Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 43

[p. 335]

Vrijheid
door Hermien Manger

Men voert de duif niet aan een touw,
Doch werpt haar op in 't hemelblauw,
Waar, langs de welbekende baan,
Haar blijde wieken klappend slaan.
Zij weet haar heer, zij vindt haar huis
En brengt getrouw haar boodschap thuis.

Men voert de duif niet aan een touw.

Men legt den hond geen keten aan,
Wanneer hij mee ter jacht zal gaan
En eerder niet zijn honger stilt,
Dan dat hij het geschoten wild
Legt aan de voeten van zijn heer
Als trouwe vrije dienaar neer.

Men legt den hond geen keten aan.

Men snoer' den vrijen geest niet vast.
Hij draagt met zorg den kostbren last
Langs levens mulle wegen heen
En weet zich rijk, vrij en alleen.
Aan 't einde van de zware baan
Zal hoofd en hart gezegend staan:
Het Leven is zijn heer en huis,
Hem brengt hij al zijn schatten thuis.

Men snoer' den vrijen geest niet vast.