Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 41

[p. 433]

Het geheim
door Jan H. de Groot

Zij wist wel dat de zakdoek voor haar mond
rood was van bloed.
Maar dat de schemer
zijn schaduwen om haar geheimen wond
was goed.

Zij moest alleen zijn met de zwartbeslagen sporen
die dood fel sloeg
achter haar kleine borsten.
En dat zij, blijde als zijn uitverkoren
kind, dit droeg.

Maar toen zij stil zat en het lichte droomen
van leven om haar heen
een spel begon van kinderdansen,
Toen riep zij luid of iemand bij haar wilde komen.
Zij was alleen.

Een vaste stap die snel de treden vond.
‘Ik kom’. Een lach
klonk sterk. Zij liep hem tegen
en schertste en bood haar warme mond.
Daar achter lag 't geheim, de sporenwond
die niemand zag.