Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 41

[p. 282]

De zelfmoordenares
door Jan H. de Groot

Zij wist een nacht die zwaar van vreugde was.
De winst van een geheel zich overgeven.
Maar later kwam een rouwslag in haar leven,
En zocht ze vaak het hooge oevergras.

Daar luisterde zij angstig naar het beven
dat in haar schoot groeide als jong gewas.
En dieper boog ze over naar de plas,
Waar dorre blad'ren in de rimpels dreven.

Toen eindlijk, zijn zij zonder klacht, getweeën
de rijpe troost van 't water ingegleeën,
dat zich tesamen sloot als vloeibaar glas.

Een spelend kind vond eens de witte blaar
van een gezicht dat dreef en lang blond haar,
dat vlamde en sinds niet meer te blusschen was.