Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 41

[p. 450]

Bloeiende cactus
door A. Viruly

Dit vreemde leven kent zijn eigen pad;
Het weet van eigen stilte de verzonkenheid
En toont, wie buiten zijn, slechts ondoorgrondelijkheid:
Een roode bloem; een groen en stekelig blad.

Liefde noch kracht kunnen benaderen dat
Stage vèr-zijn in een tijdverloren wijd,
Dat noch zich geven wil noch gift verbeidt
Doch immer peilt den zelfbesloten schat.

Er bloeit terzijde van de woelige deining,
Die mij omspoelt - golven van blaam en roem -
Een diep bestaan van vreemden geest en lijning.

Het geeft een teeken, dat ik ‘cactus’ noem
En toont een raadselachtige verschijning:
Een groen en stekelig blad; een roode bloem.