Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 40

[p. 191]

Sneeuwnacht,
door M.E. Klinkhamer-van Hoytema.

De zware roes der stad ligt macht'loos in den nacht.
De leeggedreunde straten in bezonken pracht
Van witgeweven wade luisteren naar de vage
Geluiden: ademvleugen zee en wind en 't dagen

In verren haneroep. Het stil gedragen licht
Uit rij lantarens, plechtig in het sneeuwgezicht,
Glijdt langs de gevels, recht, en is omhoog ontvloden,
Het leven houdt den adem in als voor een doode....

O d'eindelijke rust na 't afgetobde leven!
Na zwaarbetreden dag de sneeuw-bezegen nacht,
Die mild de schreden wischt in wit en duister.

De plek van 't druischend doen verstild tot plek van luister
De drift van 't nood'loos aardsche tot waren schijn verzacht,
Het levend lijf verstrakt tot huls van godd'lijk streven!