Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 40

[p. 136]

Verwelkend meisje,
door Hélène Swarth.

Zóó stil was de kamer rondom haar heen

Dat beving haar een vreemde schrik,

Toen de albastene kroon van die roos verdween,
Die liet vallen haar bladeren, één voor één,

Tot een krans, in één oogenblik.

Zoo jong en zoo vol en zoo gaaf nog die roos!

Zij zamelt de bladen van blank satijn.

Die doorgeuren haar hand nog een kleine poos,
Maar het rooshart, beroofd van zijn pracht voor altoos,

Vervult haar met angst en pijn.

Zoo ontbladert de bloem van haar blanke jeugd

En nu blijft haar alleen nog dit donker hart -

En zij weet dat het nooit meer zal bloeien in vreugd
En dat ál wat haar nog van haar lente heugt

Is de dorenenkroon van haar smart.