Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 37

[p. 252]

Regen,
door Hélène Swarth.

De zoele regen spreidt haar blanke gazen

En suizelt zacht haar lavend slapelied -

Ik laat haar zingen voor mijn moe verdriet

En geef mijn hart gevangen in haar mazen.

Verdoezlend zijïg landen en verschiet,

Hult ze al zóó teeder in haar bleeke wazen

Dat 'k zacht laat zinken, ver van 't wereldrazen,

Mijn loom verlang in daadloos droomloos Niet.

Doorziepel zoet mijn hart met weeken weemoed,

Gelijk de lucht met geur van bosch en veld,

O bron, die welig uit den hemel welt!

En weef in nevel blank van stillen deemoed
Mijn ziel, verkalmd na levens ruw geweld,

Die, vroom berustend, God geen vraag meer stelt.