Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 35

[p. 402]

Winterdag,
door Hélène Swarth.

Al dichter, dichter schuiven saam de wanden
Van de enge kamer, als een keldergraf,
Verstikkend. Droevig druipen tranen af
Van 't matblank venster. - 'k Wring de kille handen.

Maar 'k vlucht om hulp niet tot de menschen, laf.
'k Verbijt mijn schreeuw, in 't lippenvleesch de tanden,
En vlied mijn angst in winddoorhuilde landen,
Waar regen striemt me als voor een wreede straf.

Wat vond mijn hart bij wie zich vrienden noemen?
- In haard- en lampgloed, geur van thee en bloemen,
Den leegen klank van woorden zonder ziel.

't Is beter, eenzaam wind en winterregen,
In 't open veld te ontvangen, wolkenzegen
Of godevloek, die uit den hemel viel.