Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 33

[p. 258]

Zomer,
door Frans Bastiaanse.

Toen het dan middag werd en de zon brandde en blaakte
Was 't, dat de zomer met zijn overweldigend groen
En onverzaadlijk licht het onverganklijk maakte,
Dat werd geboren uit dit vluchtige visioen:

‘Een ranke meisjesromp gespannen achterover;
De strak gebogen lijn, langs teedren rozeknop,
Heenstijgend naar den hals en 't hoofd, dat van het loover
Ving, over vallend haar, den gouden weerschijn op.

De traag-wiekende dans van vlind'r, in den mat-gouden
Schemer van 't moerbei-blad zijn eindlijk doel nabij,
Die, geel op 't incarnaat, de vleugelen samenvouwde
Rustend op schouderblank, dat brozer leek dan hij;

Tot de halfopen mond in droomerig begeeren
Boog naar de hand, die trok de moerbei van den tak
En, na de korte rust, den vlinder weer deed keeren
Naar 't strakke blauw, dat niet dan 't geel der wieken brak.

Toen werd het donker oog door 't ooglid afgesloten,
Maar, tusschen lippenrood gepurperd door de vrucht,
De pracht van tanden blank een oogwenk zich ontblootte
En aan den mond ontsteeg dit zalig van een zucht:

““O! zomer, zomer mijn! raak met uw weelde weder
Dezelfde lippen als gij deed een ander jaar....””
Toen boog er een gelaat zich naar die lippen neder
En of 't de zomer was, zij werden 't niet gewaar.’