Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 33

[p. 117]

Droom-wake,
door Frans Bastiaanse.

Héél vroeg, terwijl ik wakker lag
In Meinacht zwoel en zwaar van lust
En aan de kimme reeds de dag
Kwam van de lichtende oosterkust,

Ik wist niet of ik waakte of sliep....
Ik dacht: ik droomde en 't was nog nacht,
Ik droomde: ik waakte in slaap, die diep
weerspiegeld leven wederbracht....

De damp moest nog op de'akker zijn
In zwemen zilververwig licht
Met paerelblanken morgenschijn
Als zee-verzonken vergezicht.

Sinds wanneer wist ik niet, maar voor
Mijn venster zong een nachtegaal,
Die zingt er dag en nachten door
Zijn schoon oneindelijk verhaal.

Toen zweeg hij stil en stiller dan
Men zeggen kan met klank en woord
Werd in de vrome stilte van
Den morgen een geluid gehoord:

[p. 118]

 

Niet dat de wind in blad'eren maakt,

 

Want windstil was de dageraad;

 

Niet van een vogel, die, ontwaakt,

 

Zich in de volle dakgoot baadt -

 

 

 

Maar ruischen hoorde ik in het gras

 

Alsof een zeis de halmen sneed

 

En toch, ik wist, dat dit niet was

 

Wat mij zoo vroeg ontwaken deed;

 

 

 

Want wie dat ééns vernomen heeft,

 

Hem heugt het, héél de levensreis,

 

Tot hij zijn laatste garve geeft

 

In lust of leed de laatste zeis....

 

 

 

Toen stond ik op en zag van ver

 

De glooiing van nog donker land,

 

Daarboven hield de morgenster

 

In den verbleekten hemel stand -

 

 

 

En langs mijn venster ging een paard

 

Door de bedauwde weide heen;

 

Het hief den bruinen kop bedaard;

 

Het graasde rustig door; het scheen

 

 

 

Me'alsof ik duizend jaar voor dien

 

In vroeger leven dan dit, hier,

 

Dienzelfden ochtend had gezien

 

Datzelfde licht, datzelfde dier....