Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 32

[p. 34]

Winterdag,
door Hélène Swarth.

In 't somber tuintje, in gore kiel, betikt
De grafsteenhouwer grauwe blokken steen.
In 't achterhuis een arm klein meisje snikt:
Vâ sloeg haar, Moeder laat haar héel alleen.

'k Voel mij dat kind, dat in haar tranen stikt,
Zoo moe van roepen en van bang geween.
'k Voel mij dien steen, waarop de beitel bikt.
Een sfeer van wanhoop wintert om mij heen.

Plots, wreed en vroolijk, jankt een gramofoon,
Van tempo haastig, neuzelend van toon,
Een platten straatdeun, wezenloos en hard.

Een hond gaat huilen in de leege straat,
Het kind schreit luider en mijn eenzaam hart
Bonst tot mijn keel - 't is of het breken gaat.