Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 31

[p. 173]

De jonge koning,
door P. Otten.

‘Het donkere geluk, dat onze lusten vroegen
In dezen wilden nacht ter weeke legersteê
Is nu al reeds verschaald en liet een schamper wee.
Hoe zou mijn ouden trots dit norsch genot genoegen?

Omzichtig, ongemerkt, de kamer uitgetogen
Voorbij den zwaren val van 't ruizelend gordijn,
Sta 'k op het breed balkon en zie in vreemden pijn
Het blindend morgenlicht met mijn lichtschuwe oogen.

O zuivre zon, die rijst en over de terrassen
De loutre glorie van den jongen morgen breidt -
O ware ik als een halm, een rietpluim in de plassen,
Een nietig kruid voor u, en enkel u gewijd....

Wil van mijn schamel hart deez' scherpe schaamte wasschen,
Dat ik weer rein moog zijn voor uw oneindigheid.’