Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 29

[p. 344]

Weerlooze liefde
door P. Otten.

‘Door de avondlijke wegen
Toog ik van huis naar hier
Uw late komen tegen -
Zonder juweel of cier.

En zonder iets te zeggen,
Toen iemand nog wat riep,
Wijl 'k langs den meienheg en
Den hoogen houtmijt liep.

Ik volgde een rechte vore
Door 't jonge groene graan.
In zoete, verre koren
Sloegen de merels aan.

Mijn zoekende oogen blindde
De glans der late zon.
Ik ging om u te vinden,
Wijl ik niet anders kon.

Hier ben ik dan gekomen
Gij hebt mij niet verwacht....
Zoo vaak heb 'k in mijn droomen
Uw zachten mond gedacht....

Nu ben ik voor u open -
Een kind, dat niet veel wil
En aan een duister nopen
Gehoorzaamt, vreemd en stil;

Een aar uit al dit koren
Voor uwen zonnebrand;
Een klein ding, dat verloren
Gaat in uw breede hand.

En 'k weet niet of dit spreken
Geluk is of verdriet -
Gij kunt mijn bloesem breken,

Of ook wel niet....’