Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 29

[p. 67]

Herinnering
door Marie de Rovanno.

Voor R. en P.

Het is wel heel heel lang geleden
Dat ik je soms eens sprak,
Een zachte man in bezigheden
Waar tegen zachtheid brak.

Het is wel heel heel lang geleden
Dat 'k soms jouw oogen zag,
Je zacht-stille oogen, waar beleden
Je levens-pijn in lag.

Het is wel heel heel lang geleden,
Ik dacht nooit meer aan jou,
We zijn maar làngs elkaar gegleden,
Zooals het leven wou.

Nu zag 'k opeens een schilderijtje
Dat je aan een meisje schonk,
Een heel jong meisje, dat een tijdje
Je dagen-zwart doorblonk.

Een teer-broze Arons-kelk, die schuchter
Uit 't donker zoekt het licht
En heft als klare dag-verluchter
Haar stil en bleek gezicht.

Nu weet ik weer jouw teer-broze oogen,
Als soms wat eigen schoon je ontviel,
Nu weet ik weer je stem, bewogen,
't Mysterie van je stille ziel.

Het is zoo heel heel lang geleden,
We leefden zoo maar làngs elkaar,
Jij stille man en ik,
En in mijn heden
Is ook geen plaats voor jou. Van waar
Komt dan herinn'ring aangegleden?
Jij stille man....
't Is al zoo lang,
Zoo lang geleden....