Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 28

[p. 178]

Nazomer,
door Hélène Swarth.

In 't somber bosch, nu zwijgt elk vogelbekje,
Zijn de een'ge klanken 't verre klokgelui
En 't klagend kreunen van een zwaren krui
En 't eenig zomervroolijk kleurevlekje
Een blonde jongen in scharlaken trui,
Die staat te droomen, leunend aan een hekje,
Als dronk hij héel den weemoed van dat plekje,
Waar bruint een zwam, waar ploft een eikelbui.

De zoele dag is moe van 't lange wachten
Op herfst, die goude' en rosse bladervachten
Zal prachtig spreiden over mul en mos.

De stille luchten blijven grijs betogen.
'k Wou liever nu dat gele blaad'ren vlogen
En wilde storm joeg oproer door het bosch.