Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 27

[p. 41]

Twee sonnetten,
door Karel Wasch.

I.

Wij heffen 't hoofd in hoog-verklaard aanschouwen

't Mysterium der stilte ons omvangt:

Wij kennen weer d' ontroering, die zich rankt

Om 't stille stijgen van het blind betrouwen.

Dit is des harten staag-hernieuwde bouwen

Aan 't Huis, waar ons de Meester in ontvangt;

De tempel doomt: bove' ijle kimlijn blankt

Zijn lichtverheevling over wolklandouwen....

Nu blindt ons ruischval van Zijns Aanschijns glans

Waarvoor w' een tijdloos oogenblik bezwijken;

Tot wederkeer naar 't nieuw begrip doet reiken

Te 'waren 't jong-verworv'ne gaaf en gansch....

Dan voeren wij 't langs d'oude wegen voort
Maar ruimtewind omwaait ons als Zijn Woord....

[p. 42]

II.

Zóó zij onz' inkeer, dat een ijlte schijnt

In luchten brand te zindren om devote,
Geheven vingerspitse' en hoog-omsloten

Door bogende gebedsfeer, hijgedeint

't Gereinigd lijf, bevrijd van al wat pijnt,

Wijl licht als wierook aan het hart ontvloten,
Doorzichtge hymnen rijze' in dien besloten

Tempel der stilt uit stilt verkristallijnd....

De wanden wijken van het reedloos zijn:

't Gelaat des Meesters, glimlach-overtogen,

Verrijst voor 't heffen der ontroerde oogen

Wij stijge' in 't vlotten van vervulden schijn

En wete': al hooger heil bloeit uit dit schouwen,
Dat ons bereidt tot eindloos verder-bouwen....