Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 25

[p. 359]

In het klare schemerduister...
door P. Otten.

In het klare schemerduister

Voor het vallen van den nacht,

Nu de tuin in laten luister

't Wonder dieper stilheid wacht,

Waar de stilste bloemen bleeken,

Doolt mijn ongeweten tred

Langs de half verbloeide reken

Van een herfstig rozenbed.

En ik sta, en voel de koele

Scheemring door mijn haren gaan;

Mijn verveelde vingren woelen

Door de welke rozenblaên.

En bij 't warren door den schoonen

Nabloei, dien de zomer gaf,

Scheuren ze een voor een de kroonen

Van de bolle bottels af.

Telkens daalt een niet te stelpen

Blanke stroom uit bloeme-wond -

't Ligt dan stil als elpen schelpen

Op den schemerdonk'ren grond.

................................

Zijgen de verstilde, brooze,

Bleeke dagen van mijn lot

Niet als welke, ontblaerde rozen
Uit de handen achtelooze

Van een mijmerzieken God?