Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 25

[p. 298]

Aan eene onbekende.
Door W. Beck.

Een meisje gaat mij langs, en groet,

Dag jongen zegt zij. O een wildvreemd kind,
Dat mij, slechts wijl het elken jongen mint,

Zoo lief gedag zegt; - en nochtans, hoe zoet

Is mij die lach, die stem, dat blij gemoed,

Dat éene woord, waardoor ze mij ontzint!
Nooit liever naam mijn lief zelfs voor mij vindt,

Want geen ontroert gelijk dit ‘jongen’ doet.

Het is zoo innig en oprecht; ik hoort 't

Als zwerveling die van de spraak alleen

Begrijpt aandoenlijk klanknabootsend woord,

En dat zacht nazegt; of wanneer hij ziet

Eenig gebaar, dat allen is gemeen

Vergeet, mensch onder de menschen, zijn verdriet..