Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 25

[p. 43]

Na het feest
door Annie Salomons.

Ter eene en ter andre zij
Ging een geleider sterk en jong;
Nóg in haar hoofd met ijl gevlei
De walsmuziek verleidlijk zong....

En de eene sprak in stil betoog,
En de ander luid, met sterken klem,
En tusschen hen, heel ijl en hoog,
Met lach en teerheid, hare stem.

Toen bood haar, in één zwaren blik,
Elk zijn geheim van blij verdriet,
Zij wendde de oogen, blind van schrik,
Maar de een wist van den ander niet.

Want niets verbrak de vaste klem,
Of stoorde 't durend strak betoog,
Een vraag, - een lach, - en dan háár stem,
Die zingend doorsprak, ijl en hoog.

Maar bij het bleek lantarenlicht,
Ten eenë en ten andren kant,
Zag ze in een glimp een star gezicht,
Met schrillen wanhoopsblos gebrand.

Haar hart borg, als in stillen schrijn,
Hun beider ongezegde leed;
Maar feller striemde de oude pijn,
Dat geen háár kilheid wijken deed.