Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 25

[p. 41]

Het waterriet
door Laurens van der Waals.

Op het loombewegend water, waar de schaûw der olmen drijft,
en de vorm der spiegelingen vaag en zeer onzeker blijft,

lijkt het schijnsel door de blaren

zacht verschemerd, - maar het riet

wil het schamel licht bewaren,

dat tot doffer schijn verschiet.

Het gazon, dat van den oever glooiend tot het voetpad strekt,
is met vage vochtigheden en verfijnde damp bedekt;

slechts de nagebleven rozen

laten nog hun rossig geel

door de vochte schaduw blozen,

schuilgaand in 't befloerst struweel.

Eenzaam komt de wind gevaren door de blaren, en het riet
blijft de melodie bewaren van zijn lispelende lied,

dat vergaat in 't zoekend schallen

van Uw schuwen roep -,... en ziet,

'k zie alreeds Uw schaduw vallen

op het matbeschenen riet.