Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 23

[p. 72]

Zingen is het allerschoonste
door P. Otten.

Zingen is het schoon verlangen....
Zingen met de merelaren
Tot het vroege morgengloren;
Zingen met de blijde koren,
Die de blonde dag doet klaren
Al de lichte, zoom'ren uren,

Eer de zon ten einder tracht -

Zingen tot de verre vuren,
Die hun zeek're seinen branden
Door de al-eeuwig stille landen

Van den koelen, zilv'ren nacht -

Zingen met geheven handen;
Zingen, wijl ons biddende, oogen
Van den verren droom betogen -
Zingen is het schoon verlangen.
Zingen is het vreugdige offer
Aan dë ongeweten goden....
Zingen is het willig dragen
Naar de wijn-gewijde zoden
Al wat onze vroeg're dagen
Beurtlings blijde of droevig maakte,
Wat ons leven teeder taakte

En de tijd ons nam:

Zingen is het schoon verbranden
- O de zalige offeranden! -
Van de bloesem onzer harten.
Naar ons vreugden zoeter waren,
En te wranger onze smarten,
Zal de hemel rooder klaren:

Des te hooger stijg' de vlam.

Zingen is de groote rijkdom....
Al de schatten van de aarde,
En der wolken licht gewemel;
Al de starren aan den hemel,
Pralend in de nachte-gaarde,
Zijn als vruchten rijp te plukken,
Voor ons huiverend verrukken

Eigen en nabij -

Zingen is de gouden vrijheid....
Zingen is in dronken blijheid
Zweven door azuren luchten,
Onbereikbaar voor geruchten
Van de verre, lage straten,
Waar de drukke menschen leven -
Zingen is het eenzaam zweven,
Zonder lieven, zonder haten,

Godd'lijk en volkomen vrij. -