Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 18

[p. 255]

Op, op ter jonkvrouw.
Door Hein Boeken.

I.

Dit pad gaat steiler op. Hoe maklijk ging het

Van 't dal hier-heen. Zie, hoe de Jonkvrouw rijst,

Hoe wit haar kop in 't blauw staat en van ijs 't

Stug pantser haar de borst benauwt, geen ding het

Opglooiende van hals en schoud'r omkreitst

Tot troost of lieve siering. O ik zing het

Van juubling uit nu reeds in steigering het

Steilst pad mijn ziel in haar gedacht bereist.

Schoon was 't in 't dal en lieflijke gedachten,

Ze voerden ons tot herders-hut en kluis.

Glim-lachend gingen wij en 't was of wachtte

Schoonste intrek ons en liefelijkst tehuis.

Hoe, nu 'k u nood tot vriezende eenzaamheden,
Waar de aadlaar huist, geen mensch, noch liefde-beden?

[p. 256]

II.

O zingend dal van water-val en wouden,

En lente-boomgaard, waar 't gevogelt huist,

Dat, schoon de stroom in luide joeling bruischt,

Veel luider schalt door vreugd, die nesten bouwde.

Lokt niet ook 't stadjen en 't ver-ingeschouwde

Dal-vlak, van kronkelenden stroom doorkruist,

Of dichter-bij die gaarde en waar het huis 't

Loof-werk omwingert? Lokt 't niet meer dan koude

En kilte van het eenzaam berg-landschap,

Waar, koningin van volken-looze leegte,

De Jonkvrouw heerscht, bij zon-licht en maan-nacht?

Op, op! - Ja 't lokt, - maar wàt is 't dat mijn stap

Op-stuwt, naar waar ik niet weet wat ik kreeg te

Genieten? Volgt gij dezes drangs al-macht?

Wengen, Mei 1907.