Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 17

[p. 404]

Verzen
door Jan Walch.

I.

Al wat aan klanken in mij leeft
wordt aureöol, die U omgeeft,

mijn lief, mijn teere....

al wat mijn kranke geest bedacht,
wordt zacht en vroom aan 't licht gebracht,

ál te Uwer eere.

II.

Toen ik moe bij Jou was gekomen.

Mijn loomheid doorluwde een zoet genot,
een schemervlam, zooals voor God

op de altaren leeft....

Lief, ik aanbid je Madonnahoofd,
je zoeten hals, en 't rozig ooft

van lippe' - een kers die beeft.

III.

Lief, van den hemel neergekomen,
als engelvisioen in monniksdroomen,

hoe sta je daar stralend....

in 't zachte licht, - zacht je omzijgende -
en zacht komt een glimlach op 't teeder zwijgende

blanke gelaat, van je oogen dalend.

[p. 405]

IV.

De blauwe kamer.

In 't wondere paleis, daar Uwe gratie leeft,

vertoeven stadig-stil mijn dankbare gedachten....

'k zie U bij 't venster daar, waar 't bleeke schemerzachte,

het droomig-zijgend licht Uw teere leên omgeeft....

Zoo stondt Gij, slank, en blond, en blank - en even lachte

Uw wonderbare mond mysterieus.... Er zweeft
van d' oudgetinte toor'n een enkle toon, en weeft

den tijd om Uwe leest, die leeft in de eeuwen-nachten.

Ma Donna, in een lijst van oud-verweerde wereld -

hoe blinkt Uw zachte glans, die 't al rondom verdooft....

door U heb ik in God, het Eeuwig Licht, geloofd....

Gij wonderklare dauw, daar Zijne Zon in perelt

met nooit gezienen glans.... Gij zijt de hooge rust

van opgetogenheid, die alle pijnen sust.