Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 13

[p. 183]

Najaar.
Door Adolf Herckenrath.

Mijn moeizaam oogen staren naar het eind
van 't zomerzijn, en wachten nu, als een
die zijn geliefde wacht, waarvan alleen
het onbekende van haar liefd' hem pijnt,
den naderenden herfst. - Eén vrede-gaarde
ligt ver voor mijn gezicht het avond-rood;
en late bloemen bloeien met den dood
van 't zomerzijn in kale najaarsaarde.

O, lijk bij 't doodsbed eener goede vrouw,
die in haar zalig sterven, ál haar leven
van edelheid nog even openbaart,
ontvouwt zich zacht, in 't eindloos schemergrauw
licht-paars gestraal dat op de weiden waart,
wijl d'avond-adem stil de pracht doet beven.