Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 11

[p. 716]

Epitaphium.
Door W.F. Gouwe.

Ik denk aan een, die lang mij heeft vergeten,
Maar die mij nochtans onvergeetlijk bleef,
En altijd blijven zal zoolang ik leef -
Zij kwam en ging... en heeft het nooit geweten...

De kortste vreugden mogen dikwerf heeten
Onze allerschoonste bloemen in 't geweef
Der levensdraden - wat de Hémel geev',
Met maat van uur en dag zal men 't niet meten.

Zoo als een enkle twijg van witte rozen
Wel voor de kleene zerke dienen mag
Van een lief kind, dat maar een luttle pooze
Geleefd heeft, en toen insliep met een lach -
Zoo heb ik thans dit blad mij uitgekozen
Voor 't graf dier schoone Vreugd van korten dag.