Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 10

[p. 268]

Verzen.
Door Ger.

Ik droomde, dat je 'n oud vrouwtje was,

Een grootje met rimp'lige wangen.

Stokoud was je, maar o! zoo kras

Met oogen, die konden verlangen.

Je telde misschien al wel honderd jaar,

Ik was al niet meer in 't leven.

Zilvergrijs was je blonde haar

Maar je stem, die was jong gebleven.

Waar zijn die eens lachten in rooden mond,

Je blinkende witte tandjes?

Waar zijn die 'k zoo graag in de mijne vond? -

Je zijïge blanke handjes?

Kijk, onder je zwarte kapje door

Springt een blinkend, zilveren vlokje,

Dat glansde van goud, vlak boven je oor,

Dat is 't guitige, wilde lokje!

Zeg! lief, oud grootje, moedertje-mijn!
Mijn liefde is jong als een kindje-klein.

Zeg? voel je hoe kusjes van kinderlipjes

Je voorhoofd drukken met zachte slipjes?

Hoe mollige armpjes je hoofd omvangen
En handjes streelen je oude wangen?

O! lief, oud grootje, moedertje-mijn!

Mijn liefde is jong als een kindje-klein,

Een engelenkindje, blank en rood,
Dat te trappelen staat in je schoot!

Wat is dàt nu! Komen daar tranen snel

Overstroomen je oude oogen?

Kom! oudje-lief, zeg! wil je wel

Eens gauw die tranen drogen!

[p. 269]

 

Moet je nu schreien, omdat heden

 

Het mijn zooveelste sterfdag is?

 

Toe, denk niet meer aan die droefenis,

 

Maar glimlach om het lief verleden.

 

.................

 

Zie, je lacht weer! Ik wist het wel, oudje-mijn!

 

Mijn goede, lieve vrouw:

 

Je weet toch, dat we áltijd samen-zijn

 

En dat ik altóos van je hou!