Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 5

[p. 560]

Hoe ik het weet
door Anna Kouberth.

Een oudje heeft me de kaart gelegd,

Een grijze, rimp'lige vrouw,

Maar ach, zij heeft me niets gezegd

Van wat ik weten wou.

's Nachts ging ik slapen op mijn rug,

Om maar van hem te droomen.

'k Sliep tot mijn spijt als een marmot

En kon niet wakker komen.

'k Heb madeliefjes bij hoopen ontblaard,

En honderden schimmels geteld. -

Helaas, ik bleef steeds even wijs,

Zij hebben mij niets verteld.

De sterretjes aan den hemel,

Die knipoogden tegen elkaar,

En namen mij in het ootje,

En lonkten en lachten maar.

Maar nu, nu weet ik het al zoo lang,

Hij heeft het mij zelf verklikt:

De sterretjes in zijn oogen

Die hebben 't mij toegeblikt.