Droom en Daad. Jaargang 3

[p. 257]

Avond aan het IJ
door L. van Straaten-Bouberg Wilson

Een zeilboot glijdt op parelmoeren waat'ren,
door blanke meeuwen als een ring omkransd.
als waar' ze een groote bruin-gevlerkte vogel,
nog door het late zonlicht beglansd.

Het stadsprofiel blokt tegen avondhemel,
waarover ijle sluiers zijn gespreid,
en duizend lichten worden ginds ontstoken,
wier schitt'ring in het diepe water glijdt.

Plots wordt het wieg'lend oppervlak verbroken,
doorsneden, wreed door kleine motorboot,
en schuimend spatten dropp'len tot de wallen:
in 't zuiv're avondkoor een schrille noot.

Maar 't zeilschip zeilt met strak gestrekte vleug'len,
verlangend naar den lichten horizon,
en draagt zijn aureool van zilvermeeuwen
als overwinnaar die het àl verwon.