Droom en Daad. Jaargang 3

[p. 30]

Boekbesprekingen

I
Lieveke, door Eline Mare (Maatschappij v. goede en goedk. lect).

Lieveke is het verhaal van een klein meisje in Vlaanderen, van Katholieke ouders, die het kind, omdat de omgeving van thuis niet goed op haar inwerkt, al vroeg naar een kloosterschool zenden. Lieveke vindt het heel naar om naar de nonnen te moeten. Zij heeft een warm hartje voor alles van thuis, vooral voor Moeder en grootvader ‘Peerke’, die haar zoo moeilijk missen kan; maar op aandringen van een tante gebeurt het toch.... en wij volgen haar leventje op de kostschool met de daartusschen gelegen uitstapjes naar huis en naar tante Gudule.

Of de kostschoolsfeer nu wel zooveel heilzamer was dan de wat ruwe omgeving van thuis? Neerbuigende liefheid aan den eenen kant, onverstandig kort houden aan den anderen kant zijn een voedingsbodem voor het kweeken van ziekelijke gevoelens. Lieveke, die overigens een gezond en open natuurtje toont, blijft er ook niet vrij van. Als ze wat ouder wordt openbaart het zich in een ziekelijke en ongemotiveerde genegenheid voor een veel oudere persoon, in wien zij zich geheel en al vergist. Als zij als meisje van 16 jaar weer voorgoed thuis komt, haar oogen opengaan voor de reden waarom zij van huis weg ging en haar onverwachts een geheel andere blik gegeven wordt op den zoozeer vereerden persoon, die in het geheel niet zoo prijzenswaard blijkt te zijn, komt zij gelukkig spoedig tot de ontdekking van het dwaze harer gevoelens en keert zij zich met kracht daarvan af. Echter zijn niet alle kinderen Lievekes en het bedenkelijke van zulk een broeikassfeer voor de opvoeding als op de nonnetjesschool spreekt hier wel sterk. Het boek is levendig geschreven. Menige Vlaamsche uitdrukking spreekt niet zoo dadelijk tot ons, maar de Vlaamsche spreekwijze geeft er tegelijk iets zonnigs aan.

E. v. SENDEN-KEHRER

II
Toen Moeder jong was, door O. Douglas. vert. door Tony de Ridder (Hollandia Drukkerij, te Baarn).

Een allergezelligst boek. Het plaatje op den omslag is reeds dadelijk uit-

[p. 31]

noodigend: moeder en dochter An (volwassen dochter) zitten samen bij het haardvuur. Moeder gemakkelijk in een grooten stoel, met werk naast zich; An aan tafel, schrijft. Een groote staande lamp verlicht hen. Dit alles warm van tint. Zoo is ook het boek, waarin Moeder haar levensgeschiedenis vertelt, die door An wordt opgeschreven. Elken avond weer opnieuw dat gezellig samen zijn, een enkele maal onderbroken door Marget, die binnen komt, een oude gedienstige en Mysie, die haar helpt; door Tatler de groote poes; An's afwezigheid voor enkele dagen, een bezoekje van den domine; maar meest aan een stuk door dat gezellig onderhoudend vertellen van alles wat Moeder als predikantsvrouw zoo heeft meegemaakt. We krijgen een levendige voorstelling van de eerste plattelandsgemeente waar het gezin in opgroeide, later van haar milieu in de stad. En we zouden ons dit gezin even goed kunnen denken in ons eigen land, als, waar het verhaal tot stand komt, in Schotland, op een afgelegen plekje in een genoegelijk buitenhuis. Trouwens met de Schotten hebben wij veel overeenkomst. En misschien werkt ook de zeer goede vertaling hier suggestief. Het is in alle opzichten aanbevelingswaardige lectuur. Oudere meisjes zullen het meer kunnen waardeeren dan jongere; zij vooral die behoefte hebben aan het gezellig huiselijke zullen ervan genieten.

E. v. SENDEN-KEHRER

III
Serie platen ‘Jeugd’ naar ontwerpen van mevrouw B. Midderigh-Bokhorst. Uitgave N.V. v.h. Uitg. Venn. Erven Martin G. Cohen, 's Gravenhage.
1. Vogelvriendjes, 2. Speelgoed opknappen. 3. Lentebloesems, 4. Het gescheurde broekje, 5. Paddestoelen zoeken, 6. Door weer en wind.

De titels van de platen duiden het al aan - ze zijn voor de kinderen. Zes groote platen, prachtig van kleur en reproductie, waarvoor men wel in elke kinderkamer, elk locaal voor kinderclubs, elke kinderleeszaal een plaatsje zou willen inruimen - zes platen voor een wissellijst, zoodat ze juist door hun afwisseling het boeiende behouden. Voor een kind is een mooie plaat zoo'n dierbaar bezit, niet alleen om wat hij ziet, maar ook om wat hij er bij droomen kan. ‘Door weer en wind’ - de soberste van tint is voor mijn smaak de

[p. 32]

minst geslaagde, er zijn zoo heel veel jassen en wanten en waaiende kleeren, dat in al die onrust de kindertjes wat in de verdrukking komen, maar de anderen: ‘Speelgoed opknappen’, met de zielige onbeholpen verfvingers van 't kleintje; de paarse ‘vogelvriendjes’ in de sneeuw met de geduldige vogeltjes op de schutting, de fleurigheid van den zomer, van de kleurige bloemen, en glooiende akkers in de verte als achtergrond van ‘'t gescheurde broekje’ en de beteuterde kindertjes, de warmte van kleuren bij ‘paddestoelen zoeken’ met de teedere gelende berkjes en 't slingerend paadje door de hei, zullen wel voor elk kind een groote vreugde zijn.

En al zijn ze dan niet meer bedoeld voor de jonge-meisjes kamers, het is nu eenmaal zoo, dat vele van onze jonge meisjes in hun werk met kinderen in aanraking komen, misschien zelf wel eens voor de mooglijkheid staan een kamer, voor kinderen bestemd, te moeten inrichten. Welnu, onthoudt dan deze serie!

C.M. v. HILLE-GAERTHÉ