Droom en Daad. Jaargang 2

[p. 249]

Neerlandia in Londen
door H. Baart de la Faille

HEEL gaarne wil ik aan onze jonge meisjes iets vertellen van ons Dutch Home ‘Neerlandia’ 55 Boekland Crescent, Swiss Cottage, London N.W. 3.

Het is in 1920 geopend. Dat was een mooie dag, die 2e October 1920, toen de Hollandsche vlag wapperde van af het balcon en H.M. 's Gezant, Jonkheer Mr. R. de Marees van Swinderen, ons vriendelijk gebouw opende. ‘Dat ziekte en dood er uit verwijderd mogen blijven’ klonk het zoo ernstig. Helaas. Ook dat was hier niet mogelijk. Een jong fleurig meisje werd weggedragen na korte hevige ziekte - en ook aan ziekten in minder ernstigen graad moeten wij nu en dan plaats gunnen - maar over 't geheel is de jeugdige bevolking vroolijk, gezond en ook levenslustig. Vol levenslust vooral. En wij, als bestuur - trachten ons zooveel mogelijk in de jonge gevoelens te verplaatsen. Na hun kantoor-uren, na studie-tijd, na huishoudelijken arbeid verlangen de meisjes afleiding. Een dansclub is er gevormd - en jongelui worden toegelaten en geinviteerd - een gramaphone geeft onofficieele en officieele danspartijtjes op de mooie parquetvloeren. Voor een tennis-club zijn nu de maatregelen genomen. Ook andere soort afleiding kunnen ze er in vinden. Gedurende den winter worden er ‘free lectures’ gehouden door ‘professionels’ over English history, literature etc, en opdat de meisjes hun Engelsch vooral leeren spreken worden de Hollandsche nieuwelingen aan de Engelsche tafel gezet bij de Engelsche directrice. In het Home zijn altijd een 4 à 6 Engelsche jonge meisjes om de Hollandsche gasten het Engelsch spreken gemakkelijk te maken. De atmosfeer is er altijd goed en zuiver geweest en de verschillende nationaliteiten (we hadden ook een paar Russische meisjes, Deensche toen er plaats was) leeren elkaar waardeeren en begrijpen al loopen ze in jeugdigen overmoed wel eens tegen elkaar aan! Een groot gemak in ons Home is de waschinrichting beneden. Waar de meisjes hun eigen spulletjes komen wasschen en strijken. Londen maakt zoo vuil en de wasch is zoo duur! Electrische ijzers doen 't halve werk en overal door het Huis ook daar, is warm en koud water, zoodat de meisjes geen waschtafels hebben. Een enorme werk-besparing. De bedden zijn ‘college beds’ overdag sofa's. De kamers zien er als zitkamers uit vooral als de bewoonster aardigheid aan haar hokje heeft en 't aankleedt.

[p. 250]

Veel meisjes slapen alleen, (£2.5 per week) andere deelen een kamer. (1.17.6 per week). Ook is er een kamer waar 3 meisjes samen wonen - met een apart toilet-kamertje. Die kamer is de goedkoopste - maar L. 1.12.6 per week, voor kamer en maaltijden. Ze is nooit leeg. Dolgraag woont men in Londen goedkoop. Is het wonder! Hoeveel is er niet te zien en te genieten op de vrije Zaterdag en Zondagen en wat kost dat alles niet aan treinen enz! Het lezen bevorderen we ook zoo veel mogelijk. Het Home is aangesloten aan een ‘circulating library’ zoodat de meisjes de boeken kunnen krijgen, die ze wenschen. De kamers zijn zeer gezellig, met de gasvuurtjes, en gascomfoortjes dat een avond rustig thuis geen straf is. In de conversatie-zalen, bij 't open vuur en in de schrijfkamer bij de vulkachel is 't ook altijd een genoegelijk partijtje. Na het diner wordt door een Hollandsche kopje thee geschonken en vaak gemusiceerd. In den zomer liggen de meisjes in den tuin op 't gras of in de luie stoelen.

Ieder meisje heeft een huissleutel, ieder is geheel zelfstandig. Als in hospitalen schrijven ze haar naam in een boek als ze laat thuis zullen komen en op een lijst in de eetzaal als ze niet thuis zullen zijn voor 't diner. Orde maar vrijheid. Geen regelen, dan die in eigen huis gelden. Eerbied voor elkaar's vrijheid en voor de vrijheid van de ‘staff’. Voor late werksters wordt diner warm gehouden tot 8.30, daar na kunnen ze koud supper krijgen. Bij alles wordt om 't werk gedacht.

De meisjes komen en gaan. Soms gaan ze voor de variatie - ze zijn jong - eens een tijdje in een Engelsch boardinghouse. Glimlachend en met open armen worden ze later weer terug ontvangen als ze dat wenschen. Waarom zullen ze ook dàt niet eens ondervinden en dan zich weer verwarmen aan de meerdere zorgen die in ‘Neerlandia’ om hen zijn?

Als ik er binnen kom word ik altijd blij van binnen! Hè, dat we in staat zijn gesteld zoo'n gezellig hokje voor de eenzamen in deze reuzen-stad te mogen maken: wat een voorrecht! Want o, de eenzaamheid voor velen in zoo'n stad en vooral voor hen met kleine beurzen en geen connecties! En hoe kunnen wij met veel connecties de werkzoekenden vaak helpen! En behoeden voor 't vallen in verkeerde handen.

En wat leert de moderne jeugd òns veel! Want zie, wij zijn maar ouderwetsche menschen, nog ouderwets opgevoed! Wij hebben veel geleerd van onze ouders waar de moderne jeugd om lacht!

Maar soms lachen ze niet en nemen een zachte wenk vriendelijk aan!

[p. 251]

De moderne jeugd is zoo vrij hè, o, zoo vrij! Wel, daar is een groote charme in als 't de grenzen niet overspringt.

Ik zie graàg toe, hoè ze dansen, spreken, lachen, durven en werken en ik benijd menig meisje haar vrije heerlijke jeugd vol mogelijkheden. Toch hebben en houden wij ook altijd nog iets in onzen levenszak om haar mee te geven. Iedere eeuw heeft zijn eigen giften én zijn eigen behoeften.

Geregelden omgang met wie dat wenschen heb ik op vaste dagen en ik win zeker op die uren niet 't minst.

Open staat menige deur voor de meisjes in Londen. De leden van onzen vriendschapsbond bieden gaarne gastvrijheid aan. En de Ned. Vrouwen Vereeniging, die in Neerlandia een mooie kamer huurde, organiseert allerlei, waaraan onze meisjes deel kunnen nemen. Zangkoortje b.v. Waarlijk het is niet zoo'n slecht plekje voor onze jonge meisjes - ‘Neerlandia’, met haar uitnemende ligging, en vriendelijke gevel.