De drie kemphaantjes
(1784)–Anoniem Drie kemphaantjes, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 38]
| |
Sa jonkheyd, weest nu al verblydt,
Want het is in ’t sasoen van de lente tyd;
Die nu is aen gekoome,
Het is Aurora met haar bloemen,
Die verziert het jeugdig velt,
Alwaer Vrouw venis met schoonheyt is gesteld.
2
Syne de boompies nu weer verziert,
Staen met haer jeugdig lof;
Om daar mee te pronken
Syne de bosjes nu weer verziert;
Daar zoo menig vogeltje op tiereliert;
En het leewerekie en nagtegale,
Dat is ’er zoo bly en zoet van taale,
Het vinki zingt op wys,
Het gaet hier in ’t bos als in ’t paradys.
3
Smorgens vroeg in den dageraet,
Al uyt een zuyjen Aurora’s straele,
Smorgens vroeg als den dageraet komt aen
Soo kraeit de boer zyn haen en de kwartel hoort men slaen,
En het leewerekie en nagtegale,
Wat is ’er zoo bly en zoo zoet van taele,
Het vogeltje is weer verheugt,
Om dat het geeft in ’t sasoen weer een volle vreugt.
4
Siet eens hoe of den akkerman,
Hy werkt als een leeuw, om zyn saet te saeje,
Siet eens hoe of den akkerman,
Hy werkt als een leeuw, alwat hy werke kan
Hy moest in de lente zajen,
| |
[pagina 39]
| |
Zal hy in den oost wat majen,
Hy werkt het zweet van zyn aenscheyn;
Voor al de mense die in de steede zyn.
5
Komt men eens langs den waterkant,
Daer ziet men de visjes in de stroome,
En ’t gevogelte op de boomen,
Yder vogeltje dat zoekt zyn paer,
ô Ionkheyt wie gy zyt wiltze volge naer.
|
|